Sihir Bakanlığı İş Başvuruları

Konu: Sihir Bakanlığı İş Başvuruları Çarş. Ara. 03, 2008 7:54 pm

Sihir Bakanı -
Bakanlık Müsteşarı -
Sihir Bakanı Asistanı -
Sihirli Yasal Yaptırım Dairesi
Başkanı -
Sihrin Uygunsuz Kullanımı Bürosu Başkanı -
Çalışan -
Seherbaz Karargahı Başkanı -
Çalışan -
Büyüceşura İdari Hizmetleri Başkanı -
Esrar Dairesi
Başkanı -

Uluslararası Sihirsel İşbirliği Dairesi
Başkanı -
Uluslararası Sihirsel Ticaret Standartları Kurulu Başkanı -
Uluslararası Sihirsel Hukuk Bürosu Başkanı -
Uluslararası Büyücüler Konfederasyonu Britanya Kürsüsü Başkanı -

Sihirli Ulaşım Dairesi
Başkanı -
Uçuç Şebekesi Başkanı -
Süpürge Denetim İdaresi Başkanı -
Anahtar Bürosu Başkanı -
Cisimlenme Sınav Merkezi Başkanı -

Sihirli Oyunlar ve Sporlar Dairesi
Başkanı - Emilie Elizabeth Widmore
Britanya ve İrlanda Quidditch Karargahı Başkanı -
Çalışan -
Resmi Tükürenbilye Kulübü Başkanı -
Saçmasapan Patentler Bürosu Başkanı -
Sihirli Yaratıkların Düzenlenmesi ve Denetimi Dairesi
Başkanı -
Zararlılar Danışma Bürosu Başkanı -
Cincüce İrtibat Bürosu Başkanı -
Canavar, Varlık ve Ruh Bölümleri Başkanı -

Sihirli Kazalar ve Felaketler Dairesi
Başkanı -
Büyü Kazalarını Düzeltme Ekibi Başkanı -
Unutturucu Karargahı Başkanı -
Muggle'ları İkna Edici Mazeretler Komitesi Başkanı -

Evlendirme Dairesi
Başkanı -

Danışma Görevlisi -

--------------------------------------

Ad Soyad:
Karakter Hakkında Ön Bilgi:
İstediğiniz Mevki:
Örnek Rp:

Konu: Geri: Sihir Bakanlığı İş Başvuruları Perş. Ara. 25, 2008 4:38 pm

Ad - Soyad: Amy Southlenn C. R'amun
Karakter Hakkında Ön Bilgi : Amy'nin güçlü ve kararlı bir kişiliği vardır. Zorlukların üstünden kolayca gelir ve büyük acılara akıl almaz bir biçimde dayanabilir. Kurnaz ve sinsidir.
İstediğiniz Mevki : Sihir Bakanı
Örnek RPG:

Meg Geliyor

Mr. R'amun o sabah alışılmadık bir telaş içindeydi. O haldeyken Amy'nin odasına dalıp, " Amy! '' diye bağırınca, uyumakta olan kız korkudan değil ama şaşkınlıktan az kalsın yatağından düşecekti. Yorganı üstünden çekip atarken, " Ne var baba? '' diye sordu. Mr. R'amun onun hala uyumaya çalıştığını görünce tepesi attı. Sabırsız, fakat gariptir ki aynı zamanda sakin bir sesle konuştu Mr. R'amun. Sabah sabah kızını bu kadar fazla korkuttuğu için kendinden utanıyor gibiydi.'' Şimdi hemen o yataktan kalkacaksın. Bu oda toplanacak ve bir saat sonra Meg'i kapıda karşılayacaksın. Benim işe gitmem lazım. '' dedi Mr. R'amun. Amy bunları duyunca birden yüzü aydınlandı. Bir yandan geçmişte ablası Meg'le güle oynaya geçirdiği günleri hatırladı. İki yıl önce önce kentin en saygın ve köklü ailelerinden biri olan R'amun'ların başını çeken anne ve babası ayrılınca üzüntüden nasıl deliye döndüğünü hatırladı birden Amy.

Fakat iki yıllık bu kısacık süre zarfında düşünmesi için çok fırsatı olmuştu. Öncelikle babasının yanında, İtalya'da kalmayı tercih etmişti. Ablası ise Türkiye'ye anneleri Sevgi ile gitmişti. Ama işte, iki ay önce annesi Bursa'da ki trafik kazasında ölmüştü. Babası, Meg'i yanlarına çağırmıştı. Çünkü sorumluluklarını ve işini bilen bir adam olan Mr. R'amun, kızını korumasız bırakmak istemiyordu. Ama Meg, kendine bakabileceğini iddia etmişti. Fakat sonuç belliydi işte - kendine bakamamıştı ve geliyordu. Amy, aynı o iki yıl gibi geçen şu iki dakikadan sonra babasının gittiğini fark etti. Hemen yatağından hafifçe doğruldu ve yumuşacık, kırmızı terliklerini ayağına geçirdi. Sonra da dolabına yöneldi. Ne giyseydi acaba? Ablası iki yıl sonra ilk kez geliyordu ve Amy ona güzel görünmek istiyordu. Acaba eskiden annesinin olan kırmızı elbiseyi mi giyseydi? Hayır... Bu Meg'i daha çok üzerdi. Öyle şeyler giymemeliydi. Cırtlak pembe bluz ve altına da kot etek? Hayır, fazla şeker. Peki ya mavi, ince bir kazak ve altına kot - kapri pantolon? Evet. İşte bunları giyecekti.

Ayıcık desenleri olan geceliğini çıkarıp yatağının üstüne fırlattı ve kazakla pantolonu giydi. Arkasını döndüğünde az kalsın bayılacaktı. Bir insanın odası ancak bu kadar dağılabilirdi yani! Çalışma masasının üstünde yığınla kitaplar, dün yediği böreğin kalan tabağı ve böreğin yanında içtiği meyve suyunun bardağı vardı. Halının görüntüsü ise katbe kat daha kötüydü. Tek bir kelimeyle : Dağınıktı. Üstünde büyü kitapları ve birkaç giysi vardı. Yatak ise tam bir dağınıklık abidesiydi. Meg gelince odasını ona temiz olarak sunmak istiyordu Amy. Yatağı toplamaya başladı. Önce yastığı alıp halının üstüne attı. Ardından pikeyi de yastığın üstüne fırlattı. Sonra yorganı güzelce serdi ve üstüne pikeyi örttü. Yastığı da pikenin üstüne koydu. Yatak tamamdı. Sonra da halıyı toplamaya başladı. Giysileri katlayıp dolaba yerleştirdi. Büyü kitaplarını komodininin çekmecesine koydu. Çalışma masasına yöneldi bu sefer. Kitapları, kitaplığa boy sırasına göre dizdi. Oda tamamdı. Perdeleri açtı ve içeriye güneş girmesini sağladı. Daha sonra börek tabağını ve meyve suyu bardağını alarak mutfağa indirdi.

Birden zil çalıverdi. Amy'nin içi içine sığmıyordu. Meg gelmişti. Hemen koştu ve kapıyı açtı. İşte karşısında duruyordu. Hiç değişmemişti son gördüğünden beri. Meg, elinde ki bavulu yere attı ve hemen koşup Amy'ye sarıldı. Amy'de ona büyük bir istekle karşılık verdi. İki metamorfagus birbirlerine sevgiyle baktılar. İkisinin de saçları pespembe olmuştu. Amy büyük bir sevinç denizinde yüzüyor zannetti kendini bir an. '' Meg! Seni çok çok özledim. Bavulunu alayım. Sen içeri geç. '' dedi Amy ve Meg'in bavulunu kaptığı gibi kendi odasının yanında ki yedek yatak odasına bıraktı. Sonra aşağıya Meg'in yanına indi. '' Eee... Nasıl gidiyor? Haberler sende. '' dedi Meg. İkisi de deri puflara oturmuşlardı. Amy, Meg'in gözlerinin içine baktı ve ablasının sorusunu yanıtladı. '' Ben iyiyim. Yuvarlanıp gidiyoruz işte... '' Onların muhabbeti genişledikçe genişledi, genişledikçe genişledi. O kadar çok özlemişlerdi ki birbirlerini, iki yıl içinde ne olup bittiyse hepsini konuştular. Babalarının evin kapısını açmak için anahtarı kilide sokup çevirdiği zaman çıkan gürültüyü bile duymadılar. Mr. R'amun içeri girdi ve kızına baktı. Babasıyla Meg'in gözleri buluştu. İkisi de koşup birbirlerine sarıldılar.

'' Canım benim... Ne kadar da özlettin kendini! '' dedi Meg'in babası ve iki kardeşin sohbetine o da katıldı. Amy koşup üç bardak meyve suyu getirdi. Hem yediler, içtiler, hem de bol bol konuştular. Gece yarısına kadar özlem giderdiler. Daha sonra da yatıp uyudular. Amy, o gece yatağında uyumadı. Yattıktan beş dakika sonra kalkıp Meg'in yatağına gitti. Birlikte uyudular.

***

Pekala, bir itirafta bulunmanın zamanı gelmişti artık. Eğer okulu asmasaydı bunların hiçbiri olmayacaktı. Okulu asmayı alışkanlık haline getirmiyordu, gerçekten. Okulla ilgili özlediği tek şey, öğle yemeği saatleri ve ardından gelen büyü çalışmasıydı. Üç hafta içinde bu büyülerle bir gösteri yapacaklardı. Bu yüzden herkes harıl harıl çalışıyordu. Eğer gösteride ön plandaysanız güzel de, Ellectra'ya yalnızca bir nesneyi uçurma görevi verilmişti. Bu işi yapmak için büyük bir yeteneğine sahip olmak gerekmiyor elbette. Gerçi okulu asmasının sebebi bu değildi. Gerçekten, nesneleri uçurmayı severdi ve o kadar da dik kafalı değildi. Şuna karar vermişti:
Eğer bir nesneyi uçuracaksa, Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu'nun şimdiye kadar gördüğü en güzel nesneyi uçuracaktı. Hatta farklı farklı nesneleri bile araştırmıştı. İşte Ellectra işine bu kadar bağlıdır. Ama dün gece Sihir Tarihi ödevini yaparken, bir muggle dükkanından aldığı minik laptopunda Geena'nın takma adının yanıp söndüğünü görmüştü.

Gee: Bil bakalım ne oldu?
Slytherin Girl: Ne oldu?
Gee: Acayip Kızkardeşler Witch'i açıyor. Yarın.
Slytherin Girl: Yalan söylüyorsun!
Gee: Aksine canım. 13.30'la 14.30 arası.

Acayip Kızkardeşler büyücüler dünyasının en ünlü grubudur. İlk şarkıları haftalar boyunca bir numarada kalmıştı. Grup gerçekten çok hoş ve Ellectra ile Geena o grubun en büyük hayranlarıdırlar. O grup hakkında yazılan her şeyi okumuşlardır. Kahvaltıda ne yediklerinden en utanç duydukları ana kadar.

Slytherin Girl: ONLARI GÖRMEMİZ ŞART!
Gee: EVET!
Slytherin Girl: Pekala, planımız nedir?
Gee: Seninle saat birde okulun cisimlenme noktasında görüşürüz. Sakın yakalanma, tamam mı?
Slytherin Girl: TAMAM!

İşte böylece saat biri çeyrek geçe Geena'yla, gösteri çalışması yerine Witch'e gitmek için cisimlendiler. Diagon Yolu'nda yeni bir dükkan açıldığını duymamış olsanız bile görmemeniz imkansızdı. Her yerde Acayip Kızkardeşler'in posterleri ve bugün açılış yapacaklarını bildiren dev yazılar duruyordu. Dükkanın içi cıvıl cıvıldı. Şimdiden upuzun bir kuyruk oluşmuştu. Etraflarında, Acayip Kızkardeşler'in posterlerini ve CD'lerini ellerinde sıkı sıkı tutarak heyecenla birbirleriyle konuşan kızlar vardı. Gösteri çalışmasında olması gereken en az yedi kişi daha oradaydı ( Profesör Flitwick bundan hiç memnun olmayacaktı. ). Takım elbiseli bir adamın arkadaşını dürtüp, " Onun imzasını alıp internette satacağım. " duydular.

O sırada siyah, parlak bir limuzin dükkanın önüne gelince, kuyrukta heyecanlı bir kıpırdanma oldu. " İşte onlar! İşte onlar! " diye bağırdı Geena, bir ayağından ötekine doğru heyecanla sekerken. Ellectra o kadar heyecanlıydı ki zar zor nefes alıyordu. Acayip Kızkardeşler'le tanışmayı çok uzun zamandır hayal ediyordu ve şimdi bu gerçek olmuştu. Grubun tüm kızları, vücütlarını saran parlak ve kırmızı ya da siyah renkte kıyafetler giymişlerdi. Çevrelerini saran dört tane yapılı güvenlik görevlisiyle siyah limuzinden çıkarlarken bir saniyeliğine bir sessizlik oldu. Sonra kuyruk öne doğru geldi. Güvenlik görevlileri, idollerine dokunmak isteyen ve, " ACAYİP KIZKARDEŞLER! ACAYİP KIZKARDEŞLER! Acayip Kızkardeşler! " diye bağıran hayranlarından kızları korumaya çalışıyordu.

Bir an neredeyse bütün kuyruk grubun önünde tek sıra oldu. Herkes öne geçmek için birbirini itiyordu. Herkes birşey imzalattı ve sıra Ellectra'ya geldi. Elinde tuttuğu dev grubun posterini heyecanla gruba ' cidden ' uzattı. Grubun kızlarının hepsi teker teker imzaladılar. Geena'da bir CD imzalattı. Dha sonra Ellectra önlerinde donup kaldı. '' Biz... Sizlerle tanıştığımız için öyle mutluyuz ki! '' dedi en sonunda. Geena'da ağzında birşeyler geveledi ve cisimlenerek okula döndüler. Neyse ki yakalanmadan da yatakhaneye çıkmayı başardılar!